Świdnica - Katedra p.w. Św. Stanisława i Św. Wacława
Gotycki kościół z XIV w., z budzącym zachwyt barokowo-gotyckim wystrojem oraz wieżą o wysokości 103 m (najwyższą na Dolnym Śląsku a piątą co do wielkości w Polsce), stanowi punkt rozpoznawczy miasta. We wnętrzu szczególną uwagę przyciąga imponujący ołtarz główny, wzorowany na barokowym ołtarzu w paryskim kościele Van-de-Grace oraz gotycki ołtarz Zaśnięcia NMP, wzorowany na ołtarzu Wita Stwosza w Kościele Mariackim w Krakowie. U podnóża Katedry znajdują się pozostałości fortyfikacji fryderycjańskich z II poł. XVIII w. Dzięki inicjatywie Papieża Jana Pawła II w dniu 23 marca 2004 r. dawny kościół diecezjalny stał się Katedrą i siedzibą nowej diecezji.
Świdnica - Kościół Pokoju p.w. Św. Trójcy
Wizytówką Świdnicy jest XVII-wieczny Kościół Pokoju- obiekt wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Kościół ten jest uważany za największą drewnianą świątynię Europy. W swoim wnętrzu może pomieścić ok. 7500 osób. Jednocześnie jest to jeden z dwóch Kościołów Pokoju zachowanych na świecie.Wnętrze kościoła zachwyca barokowym wystrojem, a na szczególną uwagę zasługują dwa zespoły barokowych organów.Do najcenniejszych elementów barokowego wyposażenia należy także jego główny ołtarz i ambona, a także loże rodowe zasłużonych mieszczan i władców ziemi świdnickiej. Kościół otoczony jest zespołem zabytków Placu Pokoju: dzwonnicą, domem stróża, plebanią i zabytkowym cmentarzem ewangelickim. Wszystkie budowle pochodzą z XVII wieku i są przykładem charakterystycznego budownictwa ryglowego.
Świdnica - Rynek
Świdnicki Rynek to drugi, po wrocławskim, najcenniejszy zespół obiektów zabytkowych na Dolnym Śląsku. Nic dziwnego - turyści uwielbiają to bardzo ciekawe miejsce. Właśnie tutaj można poczuć atmosferę kameralnego miasteczka. Ławeczki w starym stylu zachęcają do odpoczynku i niespiesznego podziwiania kunsztownie zdobionych kamieniczek, a letnie ogródki do schłodzenia się zimnym napojem.
Bardo -Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny
Ogromna świątynia pod wezwaniem Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, wybudowana w stylu barokowym przez cystersów w latach 1686-1704 na miejscu kościołów „polsko – czeskiego” i „niemieckiego”. Może pomieścić około 5 tys. ludzi, ma 54,5 m długości, 26 m szerokości i 25 m wysokości. Swój przepiękny wygląd zawdzięcza śląskim artystom: Hartmannowi – prospekt organowy, Richterowi – ołtarz główny wraz ze słynnym obrazem „śląskiego Rembrandta” Michaela Willmanna. Bazylika w Bardzie jest jednym z najstarszych i najważniejszych ośrodków pątniczych na polsko – czeskim pograniczu. Figurka Matki Bożej Bardzkiej to najstarsza drewniana rzeźba romańska zachowana na Dolnym Śląsku (ok. 1110 r.). Wykonana z drewna lipowego, mierzy 43,3 cm. Reprezentuje niezwykle rozpowszechniony w XI i XII w. typ „Madonny Tronującej”.
Wambierzyce - Sanktuarium Matki Bożej Wambierzyckiej Królowej Rodzin
Historia sanktuarium wambierzyckiego sięga XIII w., kiedy to niewidomy Jan z Raszewa po modlitwie przed figurką Najświętszej Maryi Panny z Dzieciątkiem, umieszczoną na lipie, odzyskał wzrok. Kiedy wieść o cudzie rozeszła się po okolicy, przed figurkę zaczęły napływać coraz liczniejsze tłumy ludzi. Pod lipą ufundowano ołtarz kamienny z kropielnicą i lichtarzem. Ołtarz ten znajduje się obecnie w krużganku bazyliki. Magnat Tschischwitz na miejscu cudownego uzdrowienia Jana z Raszewa wybudował mały kościół. W 1253 r. w miejscu obecnej Kalwarii została założona osada pod nazwą - Albertvilla, z czasem zamieniono tę nazwę na Albendorf. Ponieważ Czesi używali własnej nazwy Vamberice, w 1945 r. ustalono polską nazwę Wambierzyce.Wambierzyce często nazywano Dolnośląską Jerozolimą, gdyż urządzenie Kalwarii na wzór Jerozolimy przypomina to miasto. Kult Maryjny w ciągu stuleci podtrzymywali pątnicy z Czech, Moraw, Austrii i Górnego Śląska.Świątynia wybudowana w latach 1715-1725 przetrwała do obecnych czasów. W XX w. przebudowano dwa dziedzińce otwarte i w fasadzie bazyliki zainstalowano oświetlenie elektryczne z 1390 żarówkami. W 1936 r. papież Pius XI nadał kościołowi tytuł bazyliki mniejszej, zaś 17 sierpnia 1980 r. cudowna figurka Matki Bożej została ukoronowana koronami papieskimi na Wambierzycką Królową Rodzin.
Sanktuarium "Maria Śnieżna" na Górze Iglicznej
„Maria Śnieżna”, czyli sanktuarium Matki Bożej Przyczyny Naszej Radości. Początki sanktuarium na Górze Iglicznej (847 m n.p.m.) sięgają połowy XVIII wieku, kiedy to wokół niewielkiej - bo liczącej 39 cm wysokości, figurki Matki Bożej rozwinął się kult maryjny. Figurka została wyrzeźbiona w drzewie lipowym przez nieznanego rzeźbiarza i stanowi swobodną kopię figury Matki Bożej z Mariazell. Przywiózł ją stamtąd w 1750 r. Krzysztof Veit z Wilkanowa i umieścił na drzewie na górze Iglicznej.W 1781 r. rozpoczęto budowę sanktuarium maryjnego. Sława figurki rozprzestrzeniała się szybko dzięki licznym cudownym uzdrowieniom i łaskom, które były jej przypisywane.Miejsce to, jak i jego cudowne łaski spowodowały, że już jako Papież Jan Paweł II ukoronował figurkę Matki Bożej Śnieżnej podczas swoje drugiej pielgrzymki do Polski w 1983 r. Obecnie sanktuarium odwiedza wielu turystów, a ze względu na jego szczególny charakter i malownicze położenie odbywają się tam często uroczystości ślubne oraz chrzty. Szczyt Iglicznej jest doskonałym punktem widokowym na Ziemię Kłodzką i otaczające ją pasma górskie.
Zamek Książ
Zamek Książ jest jednym z największych zamków w Polsce i Europie i jednocześnie największym zamkiem na Dolnym Śląsku. Zbudowany na urwistym skalnym cyplu, na wysokości 395 m n.p.m., otoczony głęboką kotliną porośniętą lasem. Niegdyś nazywany był „perłą Śląska”, a także „zamkiem z bajki”. Położony na terenie Książańskiego Parku Krajobrazowego jest budowlą charakteryzującą się różnymi stylami architektury, posiadającą ponad 400 pomieszczeń.Zamek został wybudowany w latach 1288-1292 przez księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I Surowego. W rękach piastowskich książąt pozostał do roku 1392, a następnie zamek przeszedł pod panowanie monarchów czeskich, po czym stał się własnością rycerską.W latach 1491-97 właścicielem zamku został król Władysław Jagiellończyk. Następnie rezydencję oddano pod zastaw rodzinie Hochbergów, którzy później wykupili swoje dobra lenne, a zamek stał się wolną własnością dziedziczną ich rodu, aż do 1941 roku, kiedy to został skonfiskowany przez hitlerowców. W latach 1618-48, podczas trwającej wojny 30-letniej, Książ uległ kilkakrotnemu zniszczeniu. Po zakończonej wojnie zamek był kilkakrotnie przebudowywany. Największe zmiany poczynił Konrad Ernst Maksymilian von Hochberg, przekształcając średniowieczną siedzibę w barokową rezydencję.
Wałbrzych - Palmiarnia
Najstarsza w Polsce, zbudowana w latach 1911 – 1914 roku przez Jana Henryka XV Hochberga właściciela Zamku Książ i Pszczyny, który w ten oryginalny sposób trwale obdarował kwiatami swoją piękną angielską żonę Marię Teresę of Pleas zwaną „Daisy” czyli „Stokrotka”. Wybudowana w pobliżu Zamku Książ spełniała funkcję „zimowego ogrodu” i miała za zadanie dostarczenie wrażeń estetycznych – była miejscem spotkań, rautów i koncertów. Palmiarnia jako obiekt imponuje rozmiarami – sama kopuła ma 15 m wysokości, a ściany zostały wyłożone lawą pochodzącą z wulkanu Etna na Sycylii. Miłośnicy unikatowej roślinności oraz oraz zwolennicy flory tropikalnej mogą podziwiać około 80 gatunków roślin z całego świata zgromadzonych na powierzchni ok. 1900 m2. Najatrakcyjniej prezentuje się aleja palmowa, gdzie zobaczyć można sprowadzone jeszcze przez fundatora ponad 120 – letnie okazy Palmy daktylowej osiągające wysokość 12 metrów oraz królową palm „Kencję”, przyciąga także uwagę „ogródek kaktusowy” z olbrzymimi Agawami amerykańskimi.
www.ksiaz.walbrzych.pl/palmiarnia.html
Wałbrzych - Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia
Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia to otwarty 9 listopada 2014 roku nowoczesny, zrewitalizowany kompleks obiektów powstały na bazie dawnej, wałbrzyskiej Kopalni Węgla Kamiennego „Julia”. Zakończenie eksploatacji wałbrzyskich pokładów węgla dało początek procesowi poszukiwania nowej treści dla postindustrialnej przestrzeni, stanowiącej niegdyś serce robotniczego Wałbrzycha. Zwieńczeniem koncepcji „ożywienia” obiektów dawnej Kopalni „Julia” stała się realizacja projektu rewitalizacji i adaptacji na cele kulturalne pokopalnianych przestrzeni, dając tym samym początek zupełnie nowej, bezprecedensowej instytucji – Centrum Nauki i Sztuki Stara Kopalnia.
Sztolnie walimskie
Od 1943 roku w rejonie Gór Sowich Niemcy prowadzili zakrojone na szeroką skalę i z ogromnym rozmachem prace budowlane pod wspólnym kryptonimem „Riese” („Olbrzym”). Prace górnicze i budowlane były prowadzone na niespotykaną dotąd skalę. Budowa kompleksów „Rzeczka”, „Jugowice Górne – Jawornik”, „Włodarz”, „Osówka”, „Soboń”, „Sokolec – Gontowa” i „Książ” nie została nigdy ukończona, a jej pozostałością jest szereg podziemnych kompleksów i budowli naziemnych do dziś owianych mgłą tajemnicy co do ich przeznaczenia. Niezwykłość tych obiektów od lat przyciąga w rejon Dolnego Śląska rzesze badaczy i poszukiwaczy przygód. Przez dziesięciolecia możliwość podziwiania ogromu pracy, jaką włożono w drążenie kilometrów tuneli w litej skale kosztem tysięcy istnień ludzkich była dostępna tylko nielicznym śmiałkom. Dziś jednak udało nam się stworzyć możliwości, aby i Państwo mogli w sposób bezpieczny poznać choć część projektu „Riese".
Wielka Sowa
Wielka Sowa (niem. Hohe Eule, po 1945 przez krótki okres pol. Góra Sowia, 1015 m n.p.m.)– najwyższy szczyt Gór Sowich w Sudetach Środkowych, z najbardziej zniszczonym ekologicznie drzewostanem w tych górach, należy do Korony Gór Polski; położony jest w województwie dolnośląskim. Góra leży w dorzeczu Odry, a dokładniej na granicy między dorzeczami jej dopływów – Bystrzycy i Nysy Kłodzkiej. Góra zbudowana jest ze skał metamorficznych z prekambru. Zbocza Wielkiej Sowy są znakomitymi terenami narciarskimi. Znajduje się tu wyciąg orczykowy i trasy zjazdowe. Na szczycie znajduje się wysoka na 25 metrów kamienna wieża widokowa wybudowana w roku 1906. Z racji położenia w środkowej części Sudetów jest wspaniałym punktem widokowym. 27 czerwca 2015 na szczycie Wielkiej Sowy uroczyście poświęcono kaplicę, która nosi wezwanie: Matki Bożej Słuchającej, św. Stanisława BM oraz św. Jana Gwalberta, patrona leśników.
